چرا ویرانه ها گلشن نمیشه
چرا این خوشه ها خرمن نمیشه
سفید شد موی من در ملک غربت
چرا خاک وطن کفن نمیشه

خدایا می شنوی آیا صدایم
نوا ها و صدای آشنایم؟

به یاد زاد گاه نازنـیـن ام
گرفته رنگ حسرت گریه هایم

مسافر تا شدم خاکـم بسر شد
شب و روزم به سختی ها سحر شد

در اول غصه هایم از وطـن بـود
به او افزوده غـم های دگر شد

پیام نـوبهاران پُر امیـد است
برای زندگانـی یک نوید است

به هر دشتی که میبینی گل سرخ
در عرش جاویدان یک شهید است

سفید شد موی من در ملک غربت
چرا خاک وطن کفن نمیشه